"Siedmioklasowa Szkoła Podstawowa we Włyniu mieści się w dwóch budynkach, w każdym z nich znajdują się dwie izby lekcyjne. Jeden budynek znajduje się we Włyniu, drugi zaś w Dzierząźnie; odległość między nimi wynosi półtora kilometra".

Takim zapisem rozpoczyna się kronika szkolna obejmujące lata 1955 - 1970. W roku szkolnym 1955/56 do szkoły uczęszczało 120 uczniów. Nauczali: Jan Lisiecki (kierownik szkoły), Maria Lisiecka, Henryka Śwojnogowska i Stefan Szewczyk. Dzisiaj budynki te funkcjonują jako mieszkanie i świetlica wiejska (Dzierzązna) oraz sklep spożywczy (Włyń).

Nowy, piętrowy budynek szkolny wraz z niewielką salą gimnastyczną został uroczyście oddany do użytku w sierpniu 1964 r. W 1975 r. ze szkoły "zrobiono" internat Państwowego Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego we Włyniu dla dziewcząt. Dzieci z klas młodszych uczyły się w pomieszczeniach dzisiejszego oddziału przedszkolnego, starsi kontynuowali edukację na poziomie szkoły podstawowej w Warcie (Włyń, Dzierzązna), Brzegu (Glinno) i Rossoszycy (Pierzchnia Góra). Dopiero w roku 1983 w wyniku protestów mieszkańców wsi Włyń i Dzierzązna, którzy wnieśli duży wkład finansowy i pracowali społecznie przy budowie szkoły, udało się doprowadzić do likwidacji "poprawczaka" i przywrócenia szkoły.

W roku szkolnym 1983/84 był to szkoła z klasami I -VI, a w 1986r. czternastu uczniów odebrało świadectwa ukończenia Szkoły Podstawowej we Włyniu. Warto tu wymienić nazwiska tej "historycznej" czternastki: Aneta Owczarek, Magdalena Rzeźniczak, Ewa Kałuża, Piotr Wrąbel, Karol Wieczorek, Grażyna Szadkowska, Lucyna Kurek, Leszek Spętany, Grzegorz Spętany, Sylwia Gryczyńska, Barbara Gidelska, Grażyna Kiełek, Danuta Sosnowska, i Andrzej Gryczyński. l września 1983 r. po trzyletniej pracy na stanowisku wychowawcy internatu, dyrektorem "nowej" szkoły, jeszcze z tzw. "łapanki", a nie z konkursu, został mianowany Ryszard Dzwonkowski.

Te zawirowania wokół budynku szkoły nie pozostały bez wpływu na jego funkcjonowanie. Grono pedagogiczne stanowiło zlepek byłych pracowników ośrodka i szkoły filialnej. Zarówno dyrekcji jak i personelowi dydaktycznemu brakowało doświadczenia w samodzielnym prowadzeniu placówki. Nie wszystkie przedmioty nauczania dało się przydzielić specjalistom. Nauczyciele zmuszeni byli uzupełniać swoje kwalifikacje na kursach przedmiotowych i studiach zaocznych.

W 1985 r. podjął prace nauczyciel języka polskiego Jan Olszewski. Pełen zapału, chęci do pracy i niezaspokojonych ambicji stworzył w szkole amatorski teatr dziecięcy. Od tej pory młodzi aktorzy, którzy stanowili ok. 70% społeczności uczniowskiej, zdominowali całe życie szkoły - uczniów, nauczycieli i rodziców. Teatr pod kierunkiem Janka zdobywał liczne nagrody na przeglądach, konkursach i festiwalach. Zespól ze swoimi przedstawieniami był zapraszany do miejscowości w całej Polsce a także za granicę. Uświetniał swoimi występami liczne imprezy i uroczystości środowiskowe - wiejskie, gminne, wojewódzkie i ogólnopolskie.

W roku 1995 teatrzyk obchodził swoje X - lecie. Przez kilka dni we Włyniu odbywało się "Święto Teatru". Występowały zespoły dziecięce i młodzieżowe z całej Polski.

Tradycją szkoły stało się organizowanie premierowych przedstawień dla społeczności lokalnej. Salą gimnastyczną czy remiza strażacka pękały w szwach, nie mogąc pomieścić wszystkich widzów. W organizację imprez. wyjazdów, a także w przygotowanie strojów, rekwizytów i elementów scenografii byli zaangażowani wszyscy nauczyciele i wielu rodziców. Ośrodki Telewizji Polskiej z Poznania i Lodzi kilkakrotnie dokonywały nagrań przedstawień oraz programów o zespole.

Na przełomie czerwca i lipca 1999 r. Szkoła Podstawowa we Włyniu była współorganizatorem i głównym realizatorem Biesiady Teatralnej "Nawrót" dla ok. 150 uczestników.

Reforma oświaty i zmniejszenie podstawówek z ośmiu do sześciu klas diametralnie zmieniła sytuację placówki. Nauczyciele języka polskiego, matematyki czy biologii nie mogli być pewni pracy na pełnych etatach. Zaczęli szukać swojego miejsca w gimnazjum, które umożliwiało im pracę w ramach swojej specjalności bez konieczności uzupełniania kwalifikacji. Z żalem, ale odchodzili ze szkoły, w której pracowali wiele lat. Z Włynia do Warty przenieśli się: Jan Olszewski -polonista i twórca teatru, Izabela Zawadzka - matematyk i Agata Pawlak - biolog. Do domu dziecka w Tomisławicach przeszła Ewa Janiak, nauczycielka oddziału przedszkolnego. W międzyczasie zlikwidowana została Szkoła Podstawowa w Kamionaczu, której uczniów przejęła placówka we Włyniu.  

Niż demograficzny sprawił, iż mimo to klasy w szkole we Włyniu nie są liczne. Na początku 2007 roku dyrektor Ryszard Dzwonkowski odszedł na zasłużoną emeryturę a schedę po nim przejął nauczyciel matematyki Tomasz Sowała. Rozpoczęła się era remontów i modernizacji budynku szkolnego i jego otoczenia. Dzięki finansowej pomocy miejscowego samorządu większa część szkoły przeszła już kapitalny remont.

Poza codzienną pracą dydaktyczną, wynikającą z programów nauczania poszczególnych przedmiotów, szkoła "dorobiła" się pewnych cyklicznych uroczystości, które na stałe weszły do kalendarza imprez szkolnych. Aktywnie uczestniczą w nich nie tylko nauczyciele i uczniowie, ale i rodzice, jako zaproszeni goście bądź współorganizatorzy. Do najważniejszych należą: ślubowanie klasy I (połączone z tradycyjnym Dniem Nauczyciela), bal choinkowy, Dzień Dziadka i Babci w kl. 0 - III, Festyn Rodzinny, Dzień Kobiet, Dzień Chłopca, Jasełka.

Każdego roku wraz z opiekunami dzieci wyjeżdżają również na kilkudniową wycieczkę krajoznawczą. Za każdym razem odwiedzamy inny region naszego kraju.

Obecnie kadra nauczycielska liczy 12 nauczycieli. Od 1 września 2015 roku przewodniczy jej pani Marta Mrozowska. W związku z reformą oświaty o wygaszaniu gimnazjów, szkoły podstawowe ulegają przekształceniu w 8-letnie. W świat matematyki wprowadza pan Tomasz Sowała, znany całej społeczności szkolnej pasjonat szachów, z powodzeniem popularyzujący je wśród uczniów. Fizyki naucza pan Wojciech Domagalski, zaś chemii pani Anna Sośnicka. Język niemiecki oraz informatykę prowadzi pani Marta Mrozowska, a z językiem angielskim zapoznaje uczniów pani Monika Żelechowska. Lekcje języka polskiego to "działka" najmłodszej stażem pani Anny Marciniak. Historii oraz języka polskiego w klasie piątej uczy pani Krystyna Kałużna. Oddziałem przedszkolnym natomiast opiekuje się pani Anna Dobroń. Nauczyciele klas I-III to pani Anita Leśkiewicz, pani Iwona Chojecka oraz pani Agnieszka Mieszkalska, która jest jednocześnie nauczycielką techniki. W szkole aktywnie działa samorząd szkolny, którego opiekunem jest nauczycielka religii, przyrody i biologii – pani Katarzyna Kwiatkowska. O wystrój korytarzy szkolnych dba z kolei pani Anita Leśkiewicz - nauczyciel muzyki i plastyki. Czytelnictwo wśród uczniów promują wspomniane już pani Iwona Chojecka i pani Anna Marciniak. Grono kadry nauczycielskiej uzupełnia pan Paweł Pawełczyk - nauczyciel wychowania fizycznego. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu potrafił on "zarazić" uczniów miłością do mało popularnej w środowisku wiejskim dyscypliny sportowej, mianowicie zapasów. Liczne sukcesy naszych małych zapaśników i "zapaśniczek" w zawodach rejonowych i wojewódzkich są tego najlepszym dowodem. Potwierdza się teza, że od nauczyciela zależy bardzo dużo. Bez pana Jana Olszewskiego i jego pasji nie byłoby teatru, bez Pawła Pawełczyka nie byłoby sukcesów sportowych.