W 1985 r. nauczyciel j. polskiego Jan Olszewski - pełen zapału, chęci do pracy i niezaspokojonych ambicji założył w szkole drużynę harcerską o profilu teatralnym.

Od tej pory młodzi aktorzy, którzy stanowili ok. 70 % społeczności uczniowskiej, zdominowali całe życie szkoły - uczniów, nauczycieli i rodziców.

Obecnie żaden z członków zespołu nie należy do harcerstwa, choć na początku działalności teatrzyku było inaczej, był on rzeczywiście zespołem harcerskim. Regularnie odbywały się zbiórki przy ognisku. Drużyna uczestniczyła w wielu rajdach, wyjeżdżała na obozy harcerskie. Kandydaci na druhów i druhny po roku próby składali przyrzeczenie harcerskie w bardzo uroczystej formie. Najpierw wszyscy zbierali się przy ognisku, w pobliżu starej szkoły w Glinnie. Następnie w lesie odbywały się próby, biegi patrolowe. Przyrzeczenie składano o północy przy mogiłach żołnierzy na cmentarzu, w Glinnie, a do obozu wracano z pochodniami. Oczywiście każdy z harcerzy posiadał kompletne umundurowanie.

Z chwilą, kiedy zespół zaangażował się w działalność teatralną, gdy powstało kilka grup, zabrakło czasu na ogniska, rajdy, gdyż trzeba było częściej i więcej ćwiczyć.

I tak członkowie grupy od 1989 r. nie składają przyrzeczeń, nie wymaga się od nich również umundurowania.

Mimo, iż żaden z członków zespołu nie należy oficjalnie do harcerstwa, to w 1995 r. brali oni udział w warsztatach na obozie harcerskim zorganizowanym w Korczakowie przez Chorągiew Zielonogórską im. Janusza Korczaka. Okazali się najbardziej zdyscyplinowaną drużyną, za co zbierali mnóstwo pochwał.

Najistotniejsze ideały harcerskie, poza zewnętrzną sztampą, zawsze były i są kultywowane w zespole. Również metody pracy opiekuna zespołu, który ma stopień podharcmistrza, z pewnością mieszczą się w ramach metodyki harcerskiej: próby zaczynają się od kręgu, czasem na nim się koncentrują, ale praca nad przedstawieniem wymaga innych form, choć wartości harcerskie, ogólnoludzkie są respektowane. W kręgu odbywają się również narady, a także rozwiązywanie ewentualnych konfliktów, poprzez głosowanie. Opiekun ma zawsze takie same prawa, jak uczniowie i tylko jeden głos.

Przed dwudziestu laty Jan Olszewski zdecydował się na zabawę w teatr. Rozpoczynali od przygotowania montażu poetycko - muzycznego poświęconego patronowi drużyny - Czesławowi Miłoszowi. Młodsze dzieci pracowały nad inscenizacją "Baśni o kocie w butach". Obydwa przedstawienia nie zdobyły jednak uznania w oczach jury na przeglądzie rejonowym Harcerskich Spotkań Teatralnych ( HST ). Mimo to, w dalszym ciągu pracowali, tworzyli nowe przedstawienia, nie załamując się porażkami.

O sukcesy nie było łatwo. Zaczęli je odnosić szybciej na przeglądach ogólnopolskich niż wojewódzkich. W 1988 r. zdobyli "Brązową Jodłę" na XV Ogólnopolskich Spotkaniach Kulturalnych Dzieci i Młodzieży w Kielcach za przedstawienie "Zwierzyniec, w 1990 - Nagrodę Główną na Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Dziecięcych "Dziatwa" w Łodzi ( spektakl pt. "SOS" ). Dopiero później teatrzyk z Włynia zaczęto dostrzegać również w województwie, trzykrotnie został laureatem HSK i otrzymał Puchary Kuratora Oświaty i Wychowania w Sieradzu, zdobywał także nagrody na Wojewódzkich Przeglądach Teatrów Dzieci i Młodzieży w Sieradzu, a także w Łasku.

Największe sukcesy zespołu.

• Zdobycie Grand Prix, Nagrody Głównej i Nagrody I stopnia ( sześciokrotnie ), na Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Dziecięcych "Dziatwa" w Łodzi.
• Trzykrotny udział w OFF - BIENNALE - międzynarodowym festiwalu - satelicie Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu.
• Dwukrotnie zdobyta "Brązowa Jodła" na Ogólnopolskich Harcerskich Spotkaniach Dzieci i Młodzieży w Kielcach.
• Wyróżnienie na II Międzynarodowym Przeglądzie Teatrów Nadbałtyckich w Sejnach.
• Zaproszenie przez francuską organizację Appari do udziału w manifestacji przeciw nędzy i biedzie, która odbyła się 17.10.1993 r. pod Murem Berlińskim.
• Dwukrotne zwycięstwo w Ogólnopolskim Konkursie "Bliżej Teatru".
• Udział w Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym "Korczak dzisiaj".
• Udział w Bieszczadzkich Biesiadach Teatralnych.
• Czterokrotne zdobycie "Nagrody Głównej na "Hecy", w Płocku.
• Zorganizowanie Biesiady Teatralnej "Nawrót" dla ok. 150 uczestników.

Przez lata działalności zespół wypracował własne metody pracy i własny styl.

Sami tworzą przedstawienia, nie piszą scenariuszy, a spektakle podlegają ciągłym zmianom, są nieustannie wzbogacane.

Mimo młodego wieku członków zespołu, nie jest to teatr lekki, łatwy i przyjemny. Młodzi aktorzy w swych przedstawieniach prezentują środowisko, w którym żyją, sprawy, które ich bolą, oburzają, śmieszą. Jednocześnie starają się oceniać je surowo, ale sprawiedliwie, potępić zło i schylić się nad cierpiącym człowiekiem. Są szczerzy, nie unikają problemów drastycznych i bolesnych.

Tradycją szkoły stało się organizowanie premierowych przedstawień dla społeczności lokalnej. Sala gimnastyczna, czy remiza strażacka pękają w szwach, nie mogąc pomieścić wszystkich widzów. W organizację imprez, wyjazdów, a także w przygotowanie strojów, rekwizytów i elementów scenografii angażują się nauczyciele i wielu rodziców. Ośrodki Telewizji Polskiej z Poznania i Łodzi kilkakrotnie dokonywały nagrań przedstawień oraz programów o zespole.

W 2011 r. w ramach projektu "Seniorzy W Akcji", którego animatorem została pani Maria Dzwonkowska, Teatr we Włyniu zmienił swoją formułę na zespół teatralny -międzypokoleniowy i wielopokoleniowy. Stary czy młody, chłopak czy dziewczyna – dla każdego znalazło się miejsce. Grupa wspólnie stworzyła spektakl o tematyce społecznej, który naświetlił aktualne problemy i skłonił do refleksji nad współczesnością. Pracom nad scenariuszem towarzyszyły wszelakie warsztaty około teatralne: dramy, pracy z ciałem,  emisji głosu. Na premierę spektalku zawitała cała wieś, a jedna z głównych ról powierzono samemu radnemu wsi. Spektakl "Szopka włyńska" przedstawiona została również na Sejmiku Teatrów Wiejskich w Ożarowie.

Chronologiczny wykaz przedstawień naszego teatrzyku:

• 1996 r.
  1. "Był sobie dziad i baba"- Nagroda II stopnia na "Dziatwie"; Nagroda Główna na "Hecy"
  2. "W naszej szkole"
• 1997 r.
  1. "Oczekiwanie"
  2. "Balladyna"
• 2000 r.
  1. "Telewizja" - Grand Prix na "Dziatwie"
  2. "Szopka" - Nagroda Główna na "Hecy"
• 2001 r.
  1. "Telewizja II" - Nagroda III STOPNIA na "Dziatwie"
• 2003 r.
  1. "Oczekiwanie" - nowa wersja - Nagroda I stopnia na "Dziatwie"; Nagroda Główna na "Hecy"
• 2004 r.
  1. "Wielki Targ" - Nagroda I stopnia na "Dziatwie"; Nagroda Główna na "Hecy"
• 2005 r.
  1. "Unia we Włyniu" - nagroda IV stopnia na "Dziatwie"
• 2006 r.
  1. "Bajka o ciemnym ludzie i ptasiej grypie."
• 2007 r.
  1. "Bajka o ciemnym ludzie i ptasiej grypie" - nagroda dziecięcego jury na "Dziatwie"; jedna z sześciu głównych nagród na "Hecy".
• 2008 r.
  1. "Na wsi wesele" - wyróżnienie na Zduńskowolskim Dniu Teatru; wyróżnienie na "Hecy"; kwalifikacja do Ogólnopolskiego Sejmiku Teatrów Wiejskich - Tarnogród 2008 i nagroda Marszałka Województwa Lubelskiego na tymże sejmiku; nagroda specjalna Oddziału Lubelskiego Towarzystwa Kultury Teatralnej.
• 2009 r.
  1. „…i nie wódź nas na pokuszenie, ale…” – występ gościnny z okazji 30 – lecia    „Dziatwy” w Łodzi; kwalifikacja do Ogólnopolskiego Sejmiku Teatrów Wiejskich - Tarnogród 2009 i nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na tymże sejmiku;
• 2010 r.
  1. „Śmieci” – Udział w Regionalnym przeglądzie Teatrów Wsi Polskiej w Ożarowie; występy dla mieszkańców Gminy Warta.

• 2011 r.
  1. „Szopka Włyńska” – Udział w Regionalnym przeglądzie Teatrów Wsi Polskiej w Ożarowie; występy dla mieszkańców Gminy Warta.
• 2012 r.

               1. "Śpieszmy się kochać ludzi" - występ dla mieszkańców Gminy Warta.